O śmigle. Śmigło zostało wyprodukowane w zakładach Gustav Schwarz, Berlin-Waidmannslüst, Oraniendamm 44-45. Śmigło było używane, świadczą o tym ślady na krawędzi natarcia, jak i odciśnięta tarcza mocująca. Zakład stolarski Gustava Schwarza, choć był jednym z pierwszych, który przestawił się również na produkcję śmigieł nie jest wymieniany jako jeden z głównych dostawców pierwszej wojny światowej. Śmigła Schwarza trudniej spotkać niż np. HEINE – konkurenta, który rozpoczął działalność w tej samej okolicy, co zakład Gustava Schwarza. Śmigło posiadało kompletne oznaczenie producenta na piaście. Zachowały się wszystkie oznaczenia dotyczące skoku (H – 140 cm) oraz średnicy (D – 2740). Niestety ktoś usunął ze śmigła kalkomanie producenta. Na podstawie zdjęcia śmigła Schwarz z Deutsche Technikmuseum Berlin, internetu oraz pozostałych zachowanych fragmentów kalkomanii udało się ją odtworzyć. Liczba szpilek mocujących – 6 – występowała tylko w słabszych silnikach Mercedesa: 100 i 120-to konnym. O wczesnym pochodzeniu śmigła świadczy też niewielki jego skok (praktycznie najmniejszy ze stosowanych), który z kolei wskazuje na stosunkowo małą prędkość samolotu – około 100 km/ h. Śmigło w zbiorach prywatnych

Budowa śmigła. Śmigło złożone z ośmiu lameli, w kolejności: Mahoń, jesion, jesion, jesion, jesion, mahoń, jesion, mahoń (najprawdopodobniej), Śmigło z okuciami na krawędziach natarcia.

Samolot i Silnik. Śmigło napędzał 6-cio cylindrowy rzędowy, lewoobrotowy silnik Mercedes D.I o mocy 74 KW (100 KM). Chłodzony wodą. Trudno ustalić jednoznacznie na jakim samolocie zabudowane było śmigło. Silniki pojawiły się jeszcze przed wojną w samolotach choćby takich jak Rumpler Taube, dość popularnej w Niemczech kopii samolotu Etrich Taube. W początkowym okresie I Wojny Światowej jako samoloty zwiadowcze wykorzystywano Samoloty Albatros B.I i Aviatik B.I. Samoloty te szybko były jednak zastępowane wersjami z mocniejszymi silnikami – Mercedesami 120 KM, z działań rozpoznawczych wycofane zostały do roku 1915.

Dla tego egzemplarza śmigła prawdopodobnym zastosowaniem mógłby być samolot Albatros B.I, który w liczbie 2 szt. (z silnikiem Mercedesa) został przejęty w hali sterowcowej na podpoznańskich Winiarach i służył w polskim lotnictwie szkolnym – odpowiednio do 15 lutego (egzemplarz 817/14) oraz 3 listopada 1921 (egzemplarz 6199). To tylko jednak przypuszczenie.

References:

1.  Bob Gardner, WW I Aircraft propellers, Volume 3 str 106.
2. http://thevintageaviator.co.nz/projects/mercedes-engine/daimler-mercedes-d-iii-series-engine
3. http://tomaszjkowalski.republika.pl/albb1/albtrb1.htm