O śmigle. Śmigło zostało wyprodukowane w zakładach Hugo Heine, Berlin-Waidmannslüst. Śmigło było używane, i zakończyło swój resurs uderzeniem o ziemię jedną łopatą. Śmigło posiadało niekompletne oznaczenie producenta na piaście (brak dwóch doklejanych lameli z informacją o producencie silnika i jego mocy). Zachowały się natomiast oznaczenia średnicy (D-256) oraz skoku (H–205), a także stempel Heine, oznaczenie STANDARD i GEPRUFT FLZ. Liczba szpilek mocujących: 8. Śmigło w zbiorach prywatnych.

Budowa śmigła. Śmigło złożone z ośmiu lameli, w kolejności (prawdopodobnie):orzech, jesion, orzech, orzech, mahoń, orzech, jesion, orzech.Przed sklejeniem warstwy drewna były specjalnie żłobkowane dla zwiększenia powierzchni klejenia.

Samolot i Silnik. Śmigło napędzało  9-cio cylindrowy, 100-konny rotacyjny silnik  Gnome 100, lub jego licencyjną niemiecką wersję Oberursel U.I Silnik miał 95 cm średnicy i 107,4 cm długości,  suchy ważył 137,4 kg. Pojemość silnika 16,303 litra. Ciężko dziś dopisać możliwą historię śmigła powiązaną z miejscem odnalezienia t. j terenami  Wielkopolski. Silnik Gnome 100PS wyprodukowany w Niemczech na podstawie przedwojennej  licencji w zakładach Oberursel  używany był w kilku typach niemieckich samolotów , między innymi Fokker EII,  Fokker E III,  Pfalz E II. Nie udało się ustalić się choćby prawdopodobnego zastosowania śmigła do któregoś z samolotów.

Fot. powyżej. Śmigło Heine 17889 zaprezentowane w formie logo wystawy czasowej „Skrzydlaci Kosynierzy”, Muzeum Sił Powietrznych Dęblin 2017-2021.

Literatura:

1. Bob Gardner, German Propeller Makers of WW I, Part Two.