O śmigle. Wyprodukowane najprawdopodobniej pod koniec Pierwszej wojny światowej. Oznaczenie nie pozwala na pełną identyfikację, brak nazwy producenta śmigła (mogło być uwidocznione w postaci kalkomanii?)Pozostałe dane: Silnik określony według oznaczenia mocy – 150KM nie miało wile silników niemieckich, Skok 163 (rzadko spotykana dokładność co do cm, średnica 270 cm. Ilość szpilek: 8. W zbiorach prywatnych (2024).

Budowa śmigła. Śmigło zbudowane jest z 9 warstw. Pokryte oryginalnym lakierem, który z czasem sprawia, że śmigło ciemnieje trudno jest jednoznacznie zidentyfikować dwa rodzaje użytego drewna. Rzadko spotykane lamele różnej grubości: Główne mają 23 mm, otoczone i rozdzielone lamelami o grubości około 18, 8, 7,  6, 9 mm. Śmigło okute na długości 60 cm końcówki.

Samolot i silnik. Śmigło – z dużą dozą prawdopodobieństwa – przeznaczone do silnika Benz Bz.III lewo-obrotowego patrząc od przodu), rzędowego, sześciocylindrowego, chłodzonego wodą, opracowanego w Niemczech w 1914 roku. Silnik rozwijał moc 112 kW (150 KM) przy prędkości 1,400 obrotów na Pojemność skokowa – 14.3 litra. Możliwych jest kilka zastosowań, jak na przykład: Friedrichshafen FF.33,  Friedrichshafen FF.41, Hansa Brandenburg  KDW. Pierwsze  – Friedrichshafen FF.33 – wydaje się dość prawdopodobne. Śmigło odnaleziono w Gdyni, gdzie taki samolot bazował. Okucie śmigła charakterystyczne dla wodnosamolotów.

Literatura:

1. Bob Gardner, German Propeller Makers of WW I.