O śmigle. Śmigło wyprodukowane we francuskich zakładach Chauvière Intégrale. Obecnie znajduje się na ekspozycji w Muzeum Morskiego Dywizjonu Lotniczego w Pucku.

Budowa śmigła. Śmigło złożone z ośmiu lameli drewna (prawdopodobnie jesionowego). Średnica śmigła wynosi 272 cm, grubość piasty 150 mm. Krawędź natarcia na końcowej długości łopaty jest okuta. Powierzchnia śmigła zabezpieczona jest lakiem Tonkilaque. Na obu łopatach umieszczone są kalkomanie ze znakiem wytwórni.

Samolot i silnik. Śmigło przeznaczone do francuskiego ośmiocylindrowego silnika rzędowego w układzie V Hispano-Suiza 8Aa o mocy 150 KM. Silnik o pojemności 11,76 L osiągał moc 150 KM, przy 2000 obr./min. Stopień sprężania 4,7, średnica cylindra 120 mm, skok tłoka 130 mm. W Polsce silnik używany był w wodnosamolocie Schreck FBA-17HE użytkowanym w Morskim Dywizjonie Lotniczym w Pucku. Sześć samolotów dostarczono wiosną 1926 roku. Ostatni z nich (o numerze 4-4) użytkowany był aż do 8 września 1939 r, kiedy został zniszczony przez obsługę po niemieckim nalocie.

Literatura:

A. Morgała „Samoloty wojskowe w Polsce 1924 – 1939” (Polish military aircraft 1924 -1939)